Prof. dr inż. Władysław MRÓZ
(1928 - 2001)
Prof. dr inż. Władysław Mróz urodził się 13.04.1928r. w Piotrówce, woj. krośnieńskie. Szkołę średnią, Gimnazjum i Liceum im. M. Kopernika w Krośnie, ukończył w 1948 r. iwtym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W 1952 r. uzyskał dyplom inżynieria z zakresu "Gospodarka cieplna wsiłowniach parowych", wykonanej pod kierunkiem prof. Stanisława Ochęduszki , aw1954r. - dyplom magistra inżynieria mechanika z zakresu "Maszyny i aparaty przemysłu chemicznego" za pracę dyplomową pt.: "Projektowanie instalacji ciśnieniowej do produkcji kwasu azotowego", wykonaną pod kierunkiem prof. Tadeusza Hoblera.
Z Politechniką Śląską związane było całe Jego życie zawodowe. Już w 1952 roku jako student, prowadził ćwiczenia ze studentami, a od 1954r. podjął pracę na stanowisku starszego asystenta pod kierunkiem Tadeusza Hoblera, profesora światowej sławy, w ówczesnej Katedrze Inżynierii i Aparatury Chemicznej. W 1964r. obronił pracę doktorską pt.: "Wnikanie ciepła do ściany rury przy barbotażu na półce tunelowej" i awansował na stanowisko adiunkta. Wymieniona praca odbiła się szerokim echem w środowiskach naukowych i przemysłowych. Była treścią referatów wygłoszonych m.in. na konferencji naukowej wMagdeburgu, artykułu opublikowanego w "Gemie Chimique" i czasopismach radzieckich.
Na przełomie lat 1967/68 wyjeżdża na trzymiesięczny staż naukowy do Katedry Procesów i Aparatów Przemysłu Chemicznego Leningradzkiego Instytutu Technologicznego, kierowanego przez prof. P. G. Romankowa. Tam, oddelegowany na krótki pobyt do Moskwy, poznaje prof. prof. N. Gelperina i A. Planowskiego. W czasie stażu naukowego zapoznaje się z badaniami nad suszeniem fluidalnym i fontannowym oraz z metodyką i organizacją ćwiczeń laboratoryjnych z inżynierii chemicznej. Uzyskane informacje wykorzystał bezzwłocznie do zorganizowania laboratorium studenckiego w macierzystej jednostce. W wymienionym okresie pracy zawodowej kontynuuje badania nad wnikaniem ciepła przy barbotażu oraz rozpoczyna prace związane z wypełnieniami.
Jego działalność dydaktyczna i naukowa zostaje wysoko oceniona, czego wyrazem jest powołanie Go w 1968 r. na stanowisko docenta. Od tego momentu rozpoczyna się Jego działalność organizacyjna. W latach 1969-71 zostaje kierownikiem Zespołu Fizykochemicznych Procesów Jednostkowych w Katedrze Inżynierii Chemicznej i Budowy Aparatury, a od 1971-77 - zastępcą dyrektora Instytutu Inżynierii Chemicznej i Budowy Aparatury. Od 1985 r., aż do przejścia na emeryturę, kierował najpierw Zakładem Inżynierii Chemicznej, a następnie po przemianowaniu Zakładem Inżynierii Chemicznej i Procesowej. W wymienionym okresie Jego zainteresowania naukowe poszerzają się na inne dziedziny, jak wymienniki ciepła, sedymentacja , filtracja itp. Wyniki prowadzonych badań znalazły szerokie zastosowanie przemysłowe (Zakłady Elektrod Węglowych w Raciborzu, ZUP Nysa, Huta Zawadzkie, Sądeckie Zakłady Elektro-Węglowe w Nowym Sączu i Biura Projektowe). W 1990 r. uzyskuje tytuł profesora nadany przez Prezydenta RP.
Prócz bogatej działalności dydaktycznej (był promotorem ok. 150 magisterskich prac dyplomowych, 7 prac doktorskich, współautorem 7 skryptów akademickich, autorem lub współautorem nowych programów nauczania na kierunku "inżynieria chemiczna" itp. był inspiratorem międzynarodowej wymiany grup studenckich i pracowniczych między innymi zInstytutem Technologicznym im. Mendelejewa w Moskwie, Wyższymi Szkołami Technicznymi w Magdeburgu i Merseburgu) oraz naukowej (inicjatorem i współautorem 67 oryginalnych artykułów naukowych opublikowanych w czasopismach krajowych izagranicznych, recenzentem artykułów naukowych, dysertacji doktorskich itp.) Należy wyróżnić Jego działalność społeczną na terenie Uczelni. Był m.in. wieloletnim wiceprzewodniczącym Związku Nauczycielstwa Polskiego, przewodniczącym wielu Komisji Uczelnianych. Był wielokrotnie członkiem Rady Naukowej Instytutu Inżynierii Chemicznej PAN w Gliwicach oraz członkiem Komitetu Inżynierii Chemicznej PAN, aktywnym współpracownikiem czasopisma naukowo-technicznego "Inżynieria i Aparatura Chemiczna".
Prof. dr inż. Władysław Mróz ściśle współpracował od 1981r. z Katedrą Aparatury Przemysłowej Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej. Po przejściu na emeryturę w 1998r. współpracował z Katedrą Inżynierii Procesowej Politechniki Opolskiej prowadząc zajęcia dydaktyczne na kierunkach "inżynieria środowiska" oraz "mechanika i budowa maszyn".
Wybitne zasługi profesora Władysława Mroza doczekały się wysokiej oceny władz. Zostaje odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Zasłużonemu dla Politechniki Śląskiej, Zasłużonemu dla Województwa Katowickiego oraz Województwa Opolskiego i in.
Prof. dr inż. Władysław Mróz był wymagającym, ale niezwykle życzliwym, szanowanym nauczycielem akademickim i uczonym. Był człowiekiem o dużym poczuciu humoru, pogodnym, życzliwym ludziom, prawym i niezmiernie skromnym. Zmarł w dniu 17.04.2001 r. w Gliwicach.
