Prof. dr hab. inż. Michał ŚMIAŁOWSKI
(1906-1990)
Urodził się 14 grudnia 1906 r. w Horodyni powiat Sambor. W 1928 roku ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Lwowskiej. Pracę naukową rozpoczął we Lwowie ikontynuował na Politechnice Warszawskiej, gdzie pod kierunkiem profesorów Broniewskiego i Czochralskiego zajmował się zagadnieniami metalurgii żelaza. W1938 roku obronił pracę doktorską, poświęconą badaniom nowych struktur żelaza metalicznego, powstających w specyficznych warunkach chemicznych i mechanicznych.
Po przerwie w pracy naukowej, spowodowanej przez II wojnę światową, w latach 1945-46 Michał Śmiałowski uczestniczył w tworzeniu Hutniczego Instytutu Badawczego (obecnie Instytut Metalurgii Żelaza) w Gliwicach, w którym przez siedem lat pełnił funkcję dyrektora. W 1945 roku został pierwszym kierownikiem Katedry Chemii Fizycznej Politechniki Śląskiej. Pracownicy tej Katedry prowadzili wykłady i ćwiczenia dla studentów Wydziału Chemicznego, Wydziału Inżynierii Sanitarnej oraz Wydziału Mechanicznego.
W 1951 roku profesor Śmiałowski został rektorem Politechniki Śląskiej. W 1953 roku opuścił Gliwice i przeniósł się do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę w Polskiej Akademii Nauk oraz na Politechnice Warszawskiej. W latach 1953-1963 był profesorem Politechniki Warszawskiej. W 1955 roku M. Śmiałowski wraz z profesorem Świętosławskim rozpoczął tworzenie Instytutu Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk wWarszawie, który wkrótce stał się jednym z czołowych ośrodków badawczych w Polsce. Został zastępcą dyrektora Instytutu oraz kierownikiem Zakładu Fizykochemii Procesów Elektrodowych, w którym prowadzone były badania nad mechanizmem procesów katodowych i anodowych, zwalczaniem korozji tworzyw oraz katalizą. Wiele prac profesora Śmiałowskiego iwspółpracowników dotyczyło oddziaływań gazowego wodoru z metalami takimi jak żelazo, nikiel i ich stopy. Szczególnie istotne było wyjaśnienie wpływu niektórych zanieczyszczeń obecnych w metalach na te oddziaływania. W latach 1960-1973 M. Śmiałowski był dyrektorem Instytutu Chemii Fizycznej PAN.
Michał Śmiałowski był członkiem PAN począwszy od 1952 roku. Pełnił funkcje sekretarza naukowego oraz sekretarza Wydziału Matematyki, Fizyki, Chemii, Geologii iGeografii. Był również twórcą Stacji Naukowej PAN w Paryżu.
Profesor Śmiałowski zdobył międzynarodowe uznanie za badania w dziedzinie fizyki metali, metalurgii, korozji i oddziaływań wodoru z metalami. Jego książka „Wodór w stali” (WNT Warszawa, 1961), wydana również w języku angielskim pod tytułem "Hydrogen in Steel" (Oxford, 1962), była pierwszą na świecie monografią na temat kruchości wodorowej. Zmarł 2 listopada 1990 roku w Stanach Zjednoczonych.
Przy opracowaniu życiorysu wykorzystano materiały otrzymane od profesora Stanisława Olszewskiego.
