Prof. zw. dr hab. Włodzimierz KISIELOW
(1914 - 2001)

Profesor Włodzimierz Kisielow urodził się 19 stycznia 1914r w Petersburgu. Studiował na Wydziale Chemicznym Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał w 1939r stopień inżyniera chemika. W latach 1938-1942 był asystentem w Katedrze Technologii Nafty i Gazów Ziemnych Politechniki Lwowskiej u Prof. Stanisława Pilata, który był uznawany za autorytet w dziedzinie chemii i technologii ropy naftowej. W latach 1939/40 i 1940/41 inż. W.Kisielow był prodziekanem Wydziału Chemicznego Politechniki Lwowskiej. W latach 1942-45 pracował jako chemik w Rafinerii Nafty Jasło i Rafinerii Glinik Mariampolski.

Od 1945r organizował od podstaw, początkowo wspólnie z doc. Ewą Neuman-Pilatową, a po jej nagłej śmierci, samodzielnie Katedrę Technologii Nafty i Paliw Płynnych na Politechnice Śląskiej w Gliwicach. Doktorat uzyskał w 1954r, a tytuł profesora nadzwyczajnego w 1959r, zaś tytuł profesora zwyczajnego w 1966r. W latach 1958-1960 pełnił funkcje dziekana Wydziału Chemicznego Politechniki Śląskiej.

W roku 1954 pracując na Politechnice Śląskiej zorganizował od podstaw placówkę naukową Polskiej Akademii Nauk, pierwszą w województwie katowickim - Zakład Petrochemii i Karbochemii, którym kierował od przejścia na emeryturę w 1984r.

W 1968r. dzięki staraniom Profesora Kisielowa zostały utworzone na Wydziale Chemicznym Politechniki Śląskiej pierwsze w kraju studia doktoranckie z technologii nafty i petrochemii.

Działalność dydaktyczna Prof. W.Kisielowa, którą prowadził od roku 1946/47 obejmowała podstawy technologii ropy naftowej, uzupełniane w latach następnych tematyką dotyczącą procesów katalitycznych, syntezy paliw wysokooktanowych, fizykochemii ropy naftowej, uszlachetniania produktów naftowych oraz petrochemii.

W okresie działalności Katedry (1946-1969) dyplom magistra inżyniera chemika w specjalności technologii nafty uzyskało 169 absolwentów, a dyplom inżyniera 32 absolwentów. W większości znaleźli oni zatrudnienie w przemyśle rafineryjnym, placówkach Ministerstwa Obrony Narodowej, Centrali Produktów Naftowych oraz w instytutach naukowych. Wielu z nich zajmowało kierownicze stanowiska w rafineriach nafty oraz w Ministerstwie Przemysłu Chemicznego. Wypromowanych zostało 13 doktorantów, z pośród których trzy osoby habilitowały się i uzyskały w następnych latach tytuł naukowy profesora.

Główne kierunki prowadzonych w Katedrze pod kierunkiem Profesora Kisielowa (w latach 1947-69) prac badawczych koncentrowały się na poznaniu składu chemicznego rop naftowych oraz na wykorzystaniu węglowodorów parafinowych jako surowca chemicznego. W zakresie pierwszego zagadnienia opracowana została szczegółowa charakterystyka chemicznio-technologiczna rop naftowych i określone zależności genetyczne i fizykochemiczne. Temat drugi dotyczył zastosowania reakcji węglowodorów n-parafinowych z karbamidem do odparafinowania frakcji naftowych i otrzymania parafin dla syntez chemicznych. Publikowany dorobek naukowy Prof. W.Kisielowa obejmuje ponad 100 pozycji w czasopismach krajowych i zagranicznych oraz 10 patentów. Wyniki prac badawczych były referowane na 51 konferencjach i kongresach naukowych, w tym 25 zagranicznych i na 3 Światowych Kongresach Naftowych.

Od pierwszych lat istnienia Katedry Prof. W.Kisielow współpracował z wieloma instytucjami naukowymi w kraju i zagranicą oraz z przemysłem rafineryjnym, czego wynikiem było powołanie go do udziału w pracach Komisji Planowania i Komitetu Nauki i Techniki, dotyczących rozwoju przemysłu rafineryjnego i petrochemii, udziału w Radach Naukowych kilku instytucji, m.in. Wojskowego Instytutu Techniki Pancernej i Samochodowej, członkowstwa w Stałej Radzie Światowych Kongresów Naftowych, jak też przewodnictwa Rady Naukowej Instytutu Technologii Nafty (1972-1980).

Kiedy samodzielna działalność Katedry Technologii Nafty i Paliw Płynnych została przerwana w 1969r w wyniku zmian organizacyjnych na Politechnice Śląskiej, Profesor W. Kisielow podjął się uzyskania samodzielnego pomieszczenia dla Pracowni PAN i zorganizowania laboratoriów, a następnie na własne życzenie został w 1971 przeniesiony do Polskiej Akademii Nauk na stanowisko kierownika Zakładu Petro- i Karbochemii PAN.

Profesor Włodzimierz Kisielow zmarł 20 marca 2001r i został pochowany na Cmentarzu Prawosławnym w Lublinie.

W pamięci współpracowników pozostanie jako osoba stawiająca zawsze wysokie wymagania pod względem stosunku do pracy zarówno współpracownikom, jak też sobie samemu.